Bazen buradan çok uzağa gidip saatlerce kağıt ve kalemle baş başa kalıp yazmak istiyorum. Konuşmak istiyorum kendimle. Yürürken dertleştiğim gibi kendimle, dertleşmek istiyorum. Ama vakit çok kısıtlı, anca uyumaya yetiyor zaman. Daha uykum açılmadan yeni bir gün başlıyor. Günün iki saati kendin için yaşayıp geri kalan saatlerinde iş için yaşamak... Bu mu hayat bilmiyorum. Yeni güzel günler için daha fazla çalışıyoruz. Ama güzel günleri görebileceğimizden emin değilim.
Yorumlar
Yorum Gönder